Ders çalışmayı oldum olası sevemedim. Bu durum benden mi yoksa eğitim sistemimizden mi kaynaklanıyor hala da çözebilmiş değilim. 2000 yılında yüksek lisans yapmaya başladığımda derslere gidip gelmek, ödev yapmak, sunum hazırlamak hele de vize ve finallere hazırlanmak (Ders hocamız o kadar zorluyordu ki 500 sayfalık kitaptaki kavramların hepsini ezberlemek zorunda kalmıştım.) tam bir azap geliyordu. Bir de öğretmen olalı 5 yıl olduktan sonra tekrar öğrenciliğe dönmek bir kat daha işimi zorlaştırmıştı. Yüksek lisansı birkaç defa bırakmak istedim. Ancak eşimin baskısıyla bitirdim.

 

Bunları neden mi anlatıyorum? Benim iddiam şu: Öğrencilik herkes için zor. Ancak bazıları bu zor işi kendi kurtuluşları için bir motivasyon kaynağına çevirebiliyorlar. İşte size bir örnek: Ortaokula ilk başladığımda sınıfta bir çocuk sürekli bir bloknotla dolaşıyor ve deftere bir şeyler karalıyordu. Çocuğu tanımadığım için merak etmeme karşın yanına gidip ne yaptığını soramıyordum. Daha sonra bu çocukla tanıştım, hatta çok samimi arkadaşlarımdan birisi oldu.

 

Bloknotta ne olduğunu gözlerimle gördüğümde oldukça şaşırmıştım. Defterde Orhan Veli’den şiirlerden tutun da, önemli tarihsel olaylara kadar hatta matematik formüllerine kadar birçok bilgi vardı. Neden böyle bir şeye ihtiyaç duyuyorsun dediğimde ise ‘’Üniversite hazırlığı için bu notlar bana çok lazım olacak’’ yanıtını aldığımda şaşkınlığım daha da arttı.

 

Daha 12 yaşındaki bir çocuk 6 yıl sonrasını planlayabilir mi? Demek ki planlayabiliyormuş. 6 yıl sonra bu arkadaşımız Türkiye derecesi yaparak ODTÜ İşletme’ye girdi ve şimdi de üst düzey yönetici.

 

Bir çoğumuz için ders çalışmak ızdırap olurken bazılarımız için motivasyon kaynağı olabiliyor. Sizler de kendinize ders çalışmak için nedenler bulmalısınız. Benim ve örnek verdiğim arkadaşım için en büyük motivasyon kaynağı yaşadığımız ilçeden kurtulmaktı. Çünkü eğer bizler başarılı olamasaydık şu anda arkadaşımla birlikte kahvede batak ya da king oynuyor olurduk.

 

Sizler de çalışmak için bazı hedefler seçin. Örneğin çok para kazanmak, kendi işinin patronu olmak, ailesine rahat bir yaşam kurmayı istemek gibi. Birçoğunuzun zorluklar içinde üniversite sınavı mücadelesi verdiğinizi biliyorum. Ekonomik sıkıntılar, kaynak ya da öğretmen yetersizliği sizi ne olur yıldırmasın.  

 

Sevgili Arkadaşlar;

 

Acı çekmeden, emek harcamadan alın teri dökmeden hiçbir yere varılmıyor. Bu yazıdan kendinize bazı dersler çıkarmaya gayret edin. Şu ana kadar istediğiniz performansı gösteremediyseniz, bu yazıyı okuduktan sonra akşam yatmadan önce 1 saat kadar hedefleriniz ve yapabilecekleriniz üzerine düşünün. Azmin elinden hiçbir şey kurtulmuyor.

 

Umarım söylediklerim sizlerin başarı öykülerine de katkı sağlar.